Dat ik 3 jaar geleden al eens in Istanbul was, en dat ik er over 10 maanden opnieuw ga passeren, helpt als excuus dat ik twee dagen van toeristtrap naar toeristtrap ben gelopen in Istanbul. Pas op de tweede dag valt mijn frank dat er meer te zien is in Istanbul buiten de Aya Sofia, de Blauwe Moskee en de grote bazaar. Maar op dat moment moest ik dringend terug naar de jeugdherberg om te kijken of Marzena zin had in een biertje met zicht op de gouden hoorn.
Het historisch centrum van Istanbul is Brugge op steroïden. Buslading na buslading toeristen wordt er voor de poorten van Topkapi afgezet, en elke Turk die hier rondloopt wilt je iets verkopen: slechte pita, een toeristische gids in het Nederlands, of een boottochtje op de Bosporus.
Die horde toeristen komen niet zonder reden naar Istanbul afgezakt. De hoeveelheid historische gebouwen die uit de Byzantijnse, Constantinopelse of Ottomaanse periode stammen is niet te overzien. Duizend jaren oude stadswallen worden hier gebruikt om op te parkeren, ik ging naar het toilet in een gebouw dat wel eens een Romeinse kerk had kunnen zijn. Misschien, het stond niet in de Lonely Planet, maar die koepel met kleine ramen en de marmeren vloer waren echt niet gebouwd om er een vuil Frans toilet in onder te brengen. Wat in een normale stad een monument zou zijn, is in Istanbul een goedkope kledingwinkel.
Istanbul is fantastisch, maar nooit heb je er het idee dat je bezig bent aan wat de reis van je leven zou moeten zijn. Meer een last minute Jetair-charter, waarop de reisleider je extra daguitstappen probeert te verkopen, maar die je eigenlijk alleen boekte omdat de vlucht en het hotel zo goedkoop waren.
