In Batumi blijkt ons hostel onvindbaar op het adres uit de gids. Lonely planet moet een wereldwijd probleem hebben met badsteden, want nog geen half jaar geleden ben ik in Mar Del Plata zo eens een tandartsen praktijk binnen gestapt met een zak van meer dan 20 kilo op mijn rug.
Gelukkig trek je met een rugzak al snel de aandacht van taxichauffeurs, en voor we het tweede adres uit de gids kunnen proberen, worden we opgepikt door een taxichauffeur die als twee druppels water op Tony Soprano trekt. Opnieuw komt Marzena haar Russisch goed van pas. Hij brengt ons naar een Georgisch gasthuis, wat zoiets als een hostel is, maar dan zonder charme of Engels sprekende staf. We betalen omgerekend 7 euro per nacht, dus we klagen niet, ook niet wanneer na een dag het licht in onze kamer wegvalt, en wanneer na de tweede dag er geen druppel warm water meer uit de douche komt. In België mag je voor die prijs je eigen tent nog niet opstellen.
Batumi is helemaal wat je je voorstelt bij een Georgische badstad aan de zwarte
zee. Gebouwd eind 19de eeuw toen de olie uit Baku hier met de trein aankwam, vol geplant met grijze communistische blokken in de tweede helft van de 20ste eeuw, en met schreeuwerige wolkenkrabbers in de eerste decennia van de 21ste eeuw. En vreemd genoeg werkt dat. Wie er het ook voor het zeggen had, het in 1881 aangelegde park langs de kust is 130 jaar lang scrupuleus onderhouden en uitgebouwd, zodat Batumi Boulevard nu 7 kilometer lang is, een park vol eettenten, cafeetjes, kermisattracties, kitscherige beelden en dansende fonteinen. Iedereen die hier rondloopt is goedgezind, en met reden. Batumi is hersenloze ontspanning, en aangezien het hier Georgië is maak je je nooit zorgen over de rekening op het einde van de avond.
Vier dagen lang hou ik me vooral bezig met lezen, pintelieren en eindelijk die blog online krijgen. Tegen de zaterdag zijn Marzena haar Poolse vrienden aangekomen in Batumi. Ze had ze eigenlijk drie dagen geleden in Tbilisi moeten ontmoeten. Dat is ook voor mij het moment om verder te trekken. De Caucasus roept.
