Hoe vreselijk ik Turkmenistan ook vind, het zou niet fair zijn om niks over Ajna te schrijven. Terwijl ik met Cassandra door Mary wandel worden we door Ajna uitgenodigd voor een kopje thee. Dat is behoorlijk onturkmeens, maar Mary is in alles een vriendelijkere stad dan Asghabat.
Ajna spreekt nauwelijks Engels en wij geen Turkmeens, maar ze slaagt er op een verbazingwekkende manier in om een behoorlijk diepgravend gesprek te voeren met die paar woorden Engels en heel veel gebaren.
Zo komen we te weten dat ze af en toe toeristen met een Transitvisum bij haar te slapen legt. Twee jaar geleden had ze een Japanner te gast toen de aardbeving in Fukushima plaatsvond. Ze hielp hem om naar huis te telefoneren en een vlucht terug te boeken.
Ze is behoorlijk trots op Merv, de stad van Alexander de Grote. Ze is vooral fan van Alexander de Grote, en hoewel ze zelf geen kinderen heeft, had ze graag een zoon gehad die ze dan Alexander kon noemen.
Tot slot vertelt ze dat Hotel Caravanserai uit onze gids niet meer bestaat, maar dat toeristen die Mary bezoeken altijd bij haar welkom zijn. Ze laat me beloven dat ik dit op internet zou posten. Bij deze: ’Hotel’ Ajna, Ata Kopek Mergana Kocesi 44. Zonder twijfel het sympathiekste hotel in Turkmenistan.