Het is alsof ik met de Eastern Dream niet alleen in plaats maar ook in tijd heb gereisd. Van de Russische jaren 80 naar 2030 of zo. Het binnenrijden van Seoul is opwindend. Het is valavond, en meer dan een half uur lang spoort de trein tussen neon verlichte wolkenkrabbers voor hij in het centraal station aankomt. Dit is een gigantische stad. Alsof de hele regio...

Na drie maanden Centraal Azië en Rusland heb ik het gehad met de Sovjet Unie, en het is zonder veel spijt dat ik de dag na mijn aankomst in Vladivostok op de Eastern Dream stap. Het is tijd voor iets nieuws en onbekends. En de Eastern Dream begint veel belovend. Een buigende Koreaanse hostes die je welkom heet op het schip, een wegwijzer naar de Karaoke Bar en een...

Half mei kwam ik via Georgië de oude Sovjet Unie binnen, drie maanden later verlaat ik die Sovjet Unie in Vladivostok. Een zoveelste stad die eind 19de eeuw door Russische kolonialen gesticht is, maar door zijn ligging aan de Oceaan heeft de stad een charme die Tashkent, Bishkek of Omsk missen. We komen om 3 uur ’s nachts aan in Vladivostok. (om 8 uur ’s avonds...

In ’The Great Railway Bazaar’ beschrijft Paul Theroux hoe hij bijna de dienster uit de restauratie wagen van zijn Trans Siberië Express binnen doet. Ik heb twee diensters op mijn trein, maar zowel Lena als Ekatarina hebben al een lief dat op hun wacht in Vladivostok. En ze zijn niet echt mijn type. De eerste dagen zijn ze een beetje kortaf. Er zit nauwelijks volk in...

Op de laatste dag voor Vladivostok, houdt de trein halt in Birobidzhan en wordt de stationsnaam plots in het Jiddisch gespeld. Hier, diep in Siberië, mochten de joden joods zijn van Stalin, en rijden we enkele uren lang door de Joodse Autonome Oblast. Ik had mij er al bij neergelegd dat het met die alcoholische verbroederingen op de Transsiberische spoorweg wel...