Als ik ze het eerst ontmoet in Mirzo’s gasthuis in Tashkent, stellen Lucia en Garry zich voor als een Hongaars koppel. Vreemd genoeg blijven ze onder elkaar ook Engels praten. Blijkt dat Lucia eigenlijk Tsjechisch is, en dat Hongaars nog te moeilijk voor haar is. En Garry is ook niet vlot in het Tsjechisch. Ik loop ze opnieuw tegen het lijf op een dakterras in...

Vanuit Tashkent keer ik op zaterdag terug naar Buchara, een kleine 7 uur sporen met de sneltrein. Je kan je miskijken op de grootte van Oezbekistan, in een werelddeel met landen als Kazachstan, Rusland en China, is afstand hier relatief. Buchara is de parel aan de zijderoute. Net als Khiva werd de stad tot laat in de 19de eeuw bestuurd door een Khan met absolute...

Tashkent mag dan wel een zijderoute stad zijn, veel historische gebouwen zijn er niet te zien. In 1966 legde een aardbeving de stad plat, en het Tashkent waar je tegenwoordig door wandelt is na die aardbeving gebouwd. Die Sovjetstad is natuurlijk is ondertussen ook een beetje historisch. Ik ben hem zelf niet tegen gekomen, maar in de hostels deed het verhaal de...

Tussen Buchara en Tashkent loopt opnieuw de Transcaspische spoorweg, waarover we al reisden tussen Mary en Ashgabat. De historische spoorweg is doorgesneden tussen Turkmenistan en Uzbekistan, en het is wachten op een minder idiote leider in Turkmenistan voor je weer in één ruk van Krasnovodsk (nu Turkmenbashi) tot Moskou kunt sporen. Op het Uzbeekse deel van de...

Sinds Tbilisi blijft Timur in mijn reisgids opduiken. Steeds als de verklaring waarom er zo weinig overschiet van de middeleeuwse stad. Timur (of Tamerlane) was een meedogenloze plunderaar die in heel Eurazië volledige steden afslachtte tijdens de 13de eeuw. En anders dan Genghis Khan zat er achter die moordpartijen geen strategie, enkel barbaarse wreedheid. In...