Roger wordt aan mij gekoppeld door Stantours. Onze Turkmeense reisorganisatie. Ik weet dat hij een Brit is, maar om de één of andere reden ga ik er van uit dat hij een 50 plusser is. Dat is waarschijnlijk de schuld van de geweldige John Pilkinton, die andere Brit die ik 3 jaar geleden in Centraal Azië tegenkwam. Ook Roger is over land naar Turkmenistan aan het...

De ferry boeken naar Turkmenbashi is eenvoudig. Je zorgt dat je op de dag van vertrek om 9 uur klaar zit aan het kantoortje in de haven, en wacht tot de bediende van de Caspian Shipping Company de deur opent. Ergens voor de middag, waarschijnlijk. Later komen is geen optie, want langer dan een half uurtje blijft die deur niet open. Eens alle wachtenden een ticket...

Het beste aan Baku is zijn enige hostel. Caspian hostel is niks bijzonders. Een dorm met stapelbedden, een enkele douche en een kleine keuken. Maar niemand komt in Baku voor Baku. Je komt hier omdat je onderweg bent naar Centraal Azië, of er net geweest bent. De mensen die je er tegen komt zijn stuk voor stuk bezig aan een geweldige reis. Drie jaar geleden kwam ik...

In 2011 kwamen we aan in Baku na een maand Siberische wouden, Kazachse steppe en Turkmeense paranoia. Het was een oase, alsof we bijna thuis waren. Toiletten waarop je kon gaan neerzitten, en die doorspoelden! Dit jaar kwam ik Azerbeidzjan binnen na een nacht doorzakken met Alexka en vrienden in het spectaculair mooie Georgië. En de betovering van drie jaar geleden...

Wie zich afvraagt wat 70 jaar communisme met een gemeenschap doet, moet eens in een oude Sovjet republiek in de rij gaan staan. Terwijl ik braaf, geduldig, mijn beurt afwacht aan het loket in Tbilisi centraal, komt er een zestiger zonder de minste schaamte naast de man voor mij staan, die zijn geld aan het bijeen zoeken is. Hij begint hij een praatje met de...