Sinds Tbilisi blijft Timur in mijn reisgids opduiken. Steeds als de verklaring waarom er zo weinig overschiet van de middeleeuwse stad. 
Timur (of Tamerlane) was een meedogenloze plunderaar die in heel Eurazië volledige steden afslachtte tijdens de 13de eeuw. En anders dan Genghis Khan zat er achter die moordpartijen geen strategie, enkel barbaarse wreedheid. In Samarkand kom ik hem terug tegen. Hier heeft hij een standbeeld.
Samarkand was de hoofdstad van zijn rijk dat zich van Istanbul tot Dehli uitstrekte. Het moet een spectaculaire hoofdstad geweest zijn. Samarkand is ouder dan Khiva en Buchara, maar de monumenten in de stad zijn veel grootser.
Samarkand zelf is wel een beetje verknoeit. De Oezbeekse regering doet er alles aan om de eigenlijke stad zo ver mogelijk van de middeleeuwse monumenten weg te houden. En dus wordt er rond de Medressa’s en Moskeeën duchtig gesloopt en wordt de oude stad aan het oog onttrokken door spuuglelijke blinde muren. Het maakt van het geheel een beetje een openlucht museum.
Maar ondanks de zielloze parken en artificiële wandelroutes blijven de monumenten natuurlijk wel adembenemend. De Registran is onwerelds mooi. Timurs mausoleum is een historisch onschatbare site, en het observatorium van zijn kleinzoon Ulugbek, doet je realiseren hoe buitengewoon geleerd de middeleeuwse Timurids waren in vergelijking met onze heksen verbrandende voorouders. Als ze niet aan het plunderen waren natuurlijk.
