Ik kijk op tegen de autorit naar Khiva. Na Turkmenistan neem je de eigenaardigheden van Uzbekistan er met de glimlach bij. Maar dat wilt niet zeggen dat Uzbekistan een normaal land is. 
Zo moet je je dollars op de zwarte markt wisselen, want het verschil met de officiële koers is 30 procent. Die twee bankautomaten die Uzbekistan rijk is, laat je dan ook bij voorkeur links liggen. Een briefje van 100 dollar wissel je op de bazaar voor 300! briefjes van 1000 som, het enigste bankbiljet dat hier vaak voorkomt.
Een andere eigenaardigheid is de belasting die hier geheven wordt op het invoeren van auto’s. Die ligt zo hoog dat iedereen hier met lokaal geassembleerde Daewoo’s en Chevrolets rond rijdt. Op een paar oude Lada’s na zie je in Uzbekistan geen andere merken. Het grootste probleem daarmee is dat noch Daewoo noch Chevrolet een minibus in zijn assortiment heeft. Daewo heeft de Damas die Chevrolet als een Super op de markt brengt. En dat is hier het meest voorkomende publieke transport. Met mijn lengte en mijn rugzak van 30 kilo, kijk ik behoorlijk op tegen een rit in één van die Uzbeekse gedeelde taxi’s.
Maar we hebben geluk. Wanneer we terug komen van de Aralzee staan er twee Hyunday minibusjes voor de Jipek Joly geparkeerd. Ze hebben die namiddag een tourgroep uit Khiva afgezet in de luchthaven van Nukus en zijn nu op zoek naar toeristen die in de omgekeerde richting willen rijden. En dus wordt Nukus-Khiva een verassend comfortabele rit. Vanaf Khiva kan ik mijn reis ver zetten per trein.