Met de trein reizen in Japan is duur en ingewikkelder dan nodig, maar ook comfortabel en snel. Het netwerk is uitstekend, en tussen steden als Osaka en Kyoto heb je ongeveer elke 5 minuten een trein.
Om alles betaalbaar te houden kan je als toerist een een Japan Railpass aankopen. Daar mag je dan een week lang onbeperkt op bijna alle treinen van Japan Rail rijden. Voor ongeveer 200 euro. Hoewel, of net doordat, de spoorwegen in Japan volledig geprivatiseerd zijn, is het aankopen van zo een railpass bureaucratischer dan om het even welk systeem ik in de voormalige Sovjet Unie ben tegen gekomen. Die railpass is enkel te koop voor toeristen. Hoe bewijs je dat je een toerist bent en niet permanent in Japan leeft? Met je afgestempeld paspoort aan het loket? Niet voor Japan Rail. Ze verwachten dat je een voucher aankoopt in het buitenland, en die voucher dan komt inwisselen aan het loket eens je in Japan bent. Je moet overigens nog steeds je paspoort tonen aan dat loket. Japanners of expats mogen de voucher niet inwisselen. Gelukkig was die voucher te koop in de ferryterminal in Busan. Het alternatief was hem online aankopen en via fedex naar mijn hotel laten opsturen.
Eens je de voucher in je handen hebt, begint het plannen. Je hebt nu exact 7 dagen om zo veel mogelijk van Japan te zien. Hoe haal je het maximum uit je Railpass? De truck is Kyoto als uitvalsbasis te nemen. Vanuit Kyoto kan je daguitstappen maken met de Shinkasen naar twee heilige bergen, Japans oorspronkelijke hoofdstad en Hiroshima. Je verliest wat tijd omdat je telkens terug moet naar Kyoto, maar je wint tijd omdat je niet moet inchecken in je hotel en je loopt niet te zeulen met een rugzak van 20 kilo. Als je alles in het zuiden van Japan gezien hebt, neem je de trein naar Tokyo. Waar de pass ook geldig is voor de lokale cirkel-lijn die de belangrijkste plaatsen in Tokyo met elkaar verbindt. Mijn vlucht naar Manila vertrok vanuit Osaka, dus de laatste dag dat mijn pass geldig was spoorde ik ’s avonds laat terug naar Kyoto. Die rit Kyoto-Tokyo heen en terug kost al meer dan de aanschaf van de Railpass.
Ik heb het niet uitgemeten of opgezocht, maar volgens mij zijn de Shinkasen treiner breder dan wat we in Europa gewoon zijn. Er passen 4 zetels naast elkaar die zo breed zijn als een eerste klasse zetel op een IC in België. Je krijgt ook nog eens een pak meer beenruimte. Bovendien ben ik tijdens die twee weken, nooit een luidruchtige Japanner tegen gekomen. Om maar te zeggen, met de trein rijden in Japan is een luxe.
In mijn post over Tblisi – Baku ergerde ik mij over hoe de Sovjets 
voorkruipen en het concept van in de rij staan niet schijnen te kennen. Het zou goed kunnen dat mijn grenzeloze liefde voor Japan ontstaan is terwijl ik op een trein stond te wachten. Op de uurroosters in Kyoto station zie je naast de vertrektijden en het perron een pijltje, een bolletje of een x staan. Staat er naast de rechtstreekse trein naar Osaka een bolletje, dan staat er naast de boemel, die van hetzelfde perron vertrekt, een x en naast de express een pijltje, bijvoorbeeld. (ik had er beter een foto van getrokken) Je vindt die symbolen ook terug op de grond. Wil je nu de express richting Osaka nemen, dan ga je aanschuiven achter een pijltje. Wacht je op de boemel dan zoek je de x op de grond. Het is een vorm van hogere civilisatie.