Vanuit Tashkent keer ik op zaterdag terug naar Buchara, een kleine 7 uur sporen met de sneltrein. Je kan je miskijken op de grootte van Oezbekistan, in een werelddeel met landen als Kazachstan, Rusland en China, is afstand hier relatief.
Buchara is de parel aan de zijderoute. Net als Khiva werd de stad tot laat in de 19de eeuw bestuurd door een Khan met absolute macht en een compleet gebrek aan moraal en civilisatie. De stad speelt een hoofdrol in Peter Hopkirks ’The Great Game’, het was hier dat Conolly en Stoddart, twee Britse officieren, onthoofd werden, omdat de laatste het gewaagd had op zijn paard te blijven zitten toen hij de burcht van de Khan binnen reed.
Buchara is de ideale mix tussen Samarkand en Khiva. De stad heeft geen omwalling meer, en er staan wat meer moderne gebouwen tussen de monumenten dan in Khiva, maar daardoor voelt ze net echter en minder decor aan. Restauraties zijn hier of nog niet uitgevoerd, of subtieler gedaan dan in Samarkand. Het maakt van Buchara mijn favoriete zijderoute stad.
De stad heeft zowaar ook een nachtleven, iets waar je zelfs in Tashkent naar op zoek moet. ’s Avonds verzamelen Oezbeken en toeristen zich rond één van de nog overgebleven openluchtbaden van de stad waar het reizen plaats maakt voor vakantie. Ik heb Bishkek en Almaty nog te gaan, maar de laatste avond in Buchara met Lucia en Garry is al een perfecte afsluiter voor mijn stukje zijderoute.
