In het busstation van Batumi is de toeristische badstad ver weg. Niemand die hier zo attent is om onder het Georgische schrift ook de Latijnse vertaling te zetten. Niemand die hier ook maar een woord Engels verstaat. Maar volk genoeg dat me de weg wilt tonen naar de gele minibus die binnen een halfuur naar Zugdidi gaat vertrekken.
Net voor de bus vertrekt stappen Gareth en Rebecca op, een Australische ambulancier en een verpleegster, die na de trouw van Rebecca haar broer in Italië, nog 10 weken door Europa trekken. Ook zij trekken de volgende dag verder naar Mestia.
De minibus zijn ophanging is gaar, en wiegt bij elke bocht en hobbel als een boot. Tel daar wat haarspeldbochten bij en een chauffeur die sportief rijdt, en in geen tijd hangt de 6 jarige Georgiër op de bank voor mij met zijn kop uit het raam.
Gelukkig is de rit tot Zugdidi niet lang, en tegen 6 uur ’s avonds zijn we ingecheckt in het aller charmantste hostel Zugdidi, die door de aller charmantste Malinka wordt gerund. Zonder dat we er om moesten vragen vertelt ze een uur lang waarom we beter in Samegrelo, de regio rond Zugdidi op vakantie zouden gaan dan door te reizen naar Mestia. Maar ze klaagt niet als we haar vragen om toch een busje voor de volgende dag boeken.
We zijn de laatste passagiers die in de Marchrutka (Georgische minibus) worden gepropt. De Georgiërs krijgen 18 passagiers plus een chauffeur in een Ford transit. Ik krijg een plaats op een klapstoeltje op de tweede rij. Ik pas er alleen op wanneer ik in een soort lotushouding ga zitten, met mijn knieën uit elkaar en mijn voeten gekruist. Dit is Istanbul-Batumi in het kwadraat. En opnieuw Georgische pop op de autoradio. En ik had al een ochtendhumeur.
Samen afzien schept een band, en de vier uur naar Mestia worden zowaar nog gezellig. Blijkt dat er zes nationaliteiten in de Marchrutka zitten. 4 Israëliërs, 2 Australiërs, een Belg, een Est, een koppel met een baby waar we de taal niet van herkennen en een paar Georgiërs.
Wanneer we tijdens de volgende dagen in Mestia elkaar op straat tegen komen, dan wensen we elkaar enthousiaster dan normaal een goede dag.